Ale oczywiście najnowszej książki ks. Olszewskiego nie mogłam odłożyć na później. Na swoim blogu pisała już o niej Książkozaur, bardzo pozytywnie. Bo też i autor jak zawsze pisze wciągająco. Bez zbędnego intelektualizmu, konkretnie: co robić w kryzysie, przed którym nie uciekną nawet osoby głęboko wierzące (jak biblijny Hiob). Przy tym ks. Olszewski nie tyle daje rady, ale raczej poprzez świadectwo potwierdza to, do czego w takich chwilach zachęca Kościół. Szczególnie poruszające świadectwo dotyczy uzdrowienia siostry księdza, ale też jego osobistego wyjścia z kryzysu powołania. Pisze więc autor o mocy modlitwy (zwłaszcza modlitwy uwielbienia oraz śpiewu w językach), wdzięczności (która jest lekiem na pokusę zazdrości), o wstawiennictwie świętych, a szczególnie Matki Bożej, przypomina o mocy sakramentów, przytacza świadectwa z wydarzeń ewangelizacyjnych (szczególnie z ewangelizacji nadmorskiej). Przede wszystkim jednak daje nadzieję i zachęca, aby zarówno w trakcie nasilonej walki duchowej, jak i w czasie pocieszenia nie odchodzić od Źródła. Bóg nie mówi: "Przyjdźcie do mnie wy, którzy jesteście grzesznikami", "Przyjdźcie do mnie wy, którzy jesteście kulawi", "Przyjdźcie wy, którzy nie możecie spać". Nie. Bóg mówi: "Przyjdźcie do mnie wszyscy". Bez wyjątku. Bez względu na to, jakie dźwigasz cierpienie, bez względu na to, jak ci się w życiu powodzi, bez względu na to, czy jesteś gigantycznym grzesznikiem, czy też żyjesz w stanie łaski uświęcającej, nie popełniając jakichś ciężkich grzechów i idąc tylko od dobrego do jeszcze lepszego. (...). Kiedy jesteśmy jak Hiob, gdy patrzymy nieustannie na Boga i ten kryzys, trud, cierpienie chcemy przejść z Nim, On pragnie wtedy dokonywać wielkich znaków i przede wszystkim chce nas uzdrawiać.
ks. Michał Olszewski SCJ, Być jak Hiob. Doświadczenie Boga w kryzysie, eSPe, Kraków 2013.
stosik książek "w wolnej chwili poczytam"rośnie, rośnie...
OdpowiedzUsuńUściski:)