Jak zaczyn

Jezus jest Panem rzeczy niemożliwych - mawiała Sługa Boża Magdalena Hutin. Wydaje się być to oczywiste, jeśli spojrzeć na jej życie. Krucha, chorowita kobieta w wieku 40 lat wyjeżdża na pustynię, gdzie zakłada nowe zgromadzenie. Pozornie wydawałoby się, że to spóźnione powołanie - ale na podobną uwagę odpowiedziała kiedyś: To powołanie miałam od zawsze. Bo też rzeczywiście, życie bł. Karola de Foucauld fascynowało ją od dzieciństwa. A Bóg powoli ukazywał jej, co ma być szczególnym charyzmatem Małych Sióstr Jezusa: mają żyć kontemplacją w sercu świata, iść do najbardziej pogardzanych, by apostołować nie przez słowa, ale przez ubóstwo i przyjaźń, jak Święta Rodzina w Nazarecie, a swoje życie ofiarowywać szczególnie za ludy Wschodu (w tym muzułmanów).
Niezwykle aktywna, podróżująca po całym świecie - a jednocześnie kontemplatyczka, niechętnie zdradzająca szczegóły swych głębokich przeżyć duchowych. W czasach komunizmu przemierza wraz ze współsiostrami kraje za żelazną kurtyną, a ciężarówka z ukrytym Najświętszym Sakramentem jest jednocześnie ich mieszkaniem i kaplicą. Bóg wziął mnie za rękę a ja ślepo poszłam za Nim, w całkowitych na pozór ciemnościach, pozbawiona wszelkich ludzkich środków, ufając bezgranicznie wszechmocy Jezusa.
Siostry w niebieskich habitach pracują  fabrykach, sprzedają bilety w cyrku, zamiatają ulice, uprawiają rolę. Trzeba iść nie tam, gdzie ziemia jest najświętsza, lecz tam, gdzie dusze są w największej potrzebie... tam, gdzie poszedłby Jezus... - pisał brat Karol. Trwając na modlitwie i naśladując ubogie życie Jezusa w Nazarecie, mają być jak zaczyn. A przecież odrobina kwasu całe ciasto zakwasza (1 Kor 5,6)...

Angelika Daiker, Miłość przekracza granice, Esprit, Kraków 2007.