Najlepszy chleb

Pisałam dzisiaj coś o św. Katarzynie ze Sieny, a konkretnie o tym, że przez długi czas żywiła się wyłącznie Eucharystią. I przyszła mi myśl - przecież w XIV wieku na pewno nie przyjmowano komunii świętej codziennie, a już na pewno nie robili tego świeccy. Rozpuściłam wici wśród znajomych, którzy mogliby coś wiedzieć - tak, zgadza się. Świeccy - raz, może dwa razy do roku (z okazji świąt Wielkiejnocy). No, ktoś taki jak św. Katarzyna, prowadzony przez kierownika duchowego, mógł pewnie trochę częściej, ale na pewno nie codziennie, skoro nawet księża przyjmowali Jezusa rzadko.

A więc... przyjęła Eucharystię raz na tydzień, może na miesiąc - i wystarczało! Oczywiście, nawet gdyby przyjmowała ją codziennie - i innego pokarmu już nie - to i tak byłoby niesamowite. Błogosławiony Rajmund, jej przyjaciel, mówi, że kiedy zaczynała mówić o Bogu, wyglądała od razu na młodszą, twarz jej jaśniała, oczy błyszczały. To On był jej siłą.

Nie wyobrażam sobie przyjmowania Eucharystii raz do roku. Mam możliwość bycia na mszy świętej codziennie. Ale dzisiaj szczególnie mnie to ucieszyło. 

To jest chleb, który z nieba zstępuje: kto go spożywa, nie umrze. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje ciało za życie świata.

(J 6,50-51)