Dawaj

Do Gaby, asystentki o. Manjackala, podszedł pewien człowiek, prosząc o modlitwę. Ciągle doświadczał problemów finansowych i nie mógł sobie z tym poradzić. Gaby słuchała, słuchała, aż nagle przyszła jej do głowy wariacka myśl: "Daje pan dziesięcinę?" - a widząc przerażone oczy rozmówcy, dodała: "No, jałmużnę? Dawajcie, a będzie wam dane..."

Kolega dzisiaj opowiedział, jak to siedzieli z rodziną na mszy i właśnie miała być zbierana ofiara, kiedy zorientował się, że banknot, który ma w portfelu, ma dość duży nominał... a obiecał sobie, że nie będzie dawał na tackę miedziaków. Wrzucać? Hm... trzecie dziecko w drodze, różne potrzeby w domu... Ale ofiara podczas mszy była zbierana na Światowe Dni Młodzieży. Spojrzeli po sobie z żoną... wrzucił. Wieczorem ni z tego, ni z owego zadzwonił teść: "Synek, tak tu uradziliśmy, że kupimy wam tę lodówkę. Nie patrzcie na cenę, po prostu powiedzcie, jaka jest wam potrzebna i tyle!"...

Koleżanka wynajmowała mieszkanie razem ze swoją siostrą. Studiowały i dorabiały, ale bywało różnie. Któregoś razu zostało im 20 złotych - a była zaledwie połowa miesiąca! W dodatku - wariatki - wrzuciły właśnie te ostatnie pieniądze na ofiarę. I co teraz? Coś tam jeszcze jest w lodówce, ale raczej więcej światła niż zapasów. Nagle siostra koleżanki krzyczy: "Mamy pieniądze!". Okazało się, że właśnie zapłacił jej dawny pracodawca, który tak długo zwlekał z zapłatą, że właściwie już postawiła na nim krzyżyk. Starczyło nie tylko na chleb - nawet sukienkę mogła sobie zafundować.

Dawajcie, a będzie wam dane; miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie.

(Łk 6,38)